صدای سوز دل شهریار و ساز حبیب چه دولتی است به زندانیان خاک نصیب
به هم رسیده در این خاکدان ترانه و شعر چو در ولایت غربت دو همزبان غریب
روان دهد به سر انگشت دلنواز به ساز که نبض مرده جهد چون مسیح بود طبیب
صفای باغچه قلهک است و از توچال نسیم همره بوی قرنفل آید و طیب
به گرد آیه توحید گل صحیفه باغ ز سبزه چون خط زنگار شاهدان تذهیب
دو شاهدند بهشتی بسوی ما نگران به لعل و گونه گلگون بهشت لاله و سیب
چو دو فرشته الهام شعر و موسیقی روان ما شود از هر نگاهشان تهذیب
مگر فروشده از بارگاه یزدانند که بزم ما مرسادش ز اهرمن آسیب
صفای مجلس انس است شهریارا باش که تا حبیب به ما ننگرد به چشم رقیب
باز کن نغمه جانسوزی از آن ساز امشب
تا کنی عقده اشک از دل من باز امشب
ساز در دست تو سوز دل من می گوید
من هم از دست تو دارم گله چون ساز امشب
مرغ دل در قفس سینه من می نالد
بلبل ساز ترا دیده هم آواز امشب
زیر هر پرده ساز تو هزاران راز است
بیم آنست که از پرده فتد راز امشب
گرد شمع رخت ای شوخ من سوخته جان
پر چو پروانه کنم باز به پرواز امشب
گلبن نازی و در پای تو با دست نیاز
می کنم دامن مقصود پر از ناز امشب
کرد شوق چمن وصل تو ای مایه ناز
بلبل طبع مرا قافیه پرداز امشب
شهریار آمده با کوکبه گوهر اشک
به گدائی تو ای شاهد طناز امشب